Osnuja gwiaździsta to błonkówka (owad o dwóch parach błoniastych skrzydeł) należący do najgroźniejszych szkodników sosny. Młode osobniki, larwy, zjadają igły zaczynając od dołu korony drzewa. Jest szkodnikiem nękającym, tzn. że pojawiając się przez kilka kolejnych lat w dużych ilościach doprowadza do osłabienia, a nawet zamarcia drzew. Czynnikiem sprzyjającym występowaniu osnui jest także osłabienie drzew, m.in. wskutek pożaru. 

Na jednym z takich byłych pożarzysk w leśnictwie Jamno osnuja pojawia się coraz liczniej. Ilość larw znajdowanych w glebie podczas jesiennych poszukiwań szkodników sosny od czterech lat systematycznie wzrasta. W związku z powyższych wiosną tego roku przeprowadzono szereg dodatkowych czynności celem ustalenia ewentualnego zagrożenia od tego owada. W marcu ponowiono poszukiwania w glebie. Wywieszono także pułapki kołnierzowe aby chwytać dorosłe owady. Po zakończonej rójce (okresie rozrodczym owadów) z końcem kwietnia ścięto drzewa celem policzenia jaj na igłach. Jaja są łódeczkowate, dość duże i łatwo zauważalne na igłach. Wszystkie te czynności są konieczne aby ustalić stopień zagrożenia i móc porównać wyniki z odpowiednimi tabelami. 

Wyniki nie wykazały zagrożenia. Na jednym z drzew znaleziono 223 jaja, na drugim tylko osiem. A dla lasów w wieku powyżej 80 lat (tzn. takim, jakie miały zagrożone drzewostany) słaby stopień zagrożenia zaczyna się od 640 sztuk. Czyli w tym roku osnuja nie zagraża lasom. Czekamy jednak na kolejny rok gdyż tylko 15 % populacji larw leżących w glebie wyszło na zewnątrz. Pozostała część wyjdzie w przyszłym roku lub za dwa lata. Z osnują trzeba być cierpliwym. 

Fotografie owadów: Janusz Młynarczyk, pozostałe: Sylwester Lisek. Na zdjęciach także owocniki grzyba powodującego zamieranie pędów sosny.