Ocena poroży polega na oględzinach mających ustalić czy odstrzał był prawidłowy czy nie wg ściśle określonych kryteriów. Kryteria te to forma poroża uzależniona od wieku, który oceniany jest na podstawie stanu uzębienia żuchwy. Błędem jest sądzenie, że ilość odnóg w porożu wynika z wieku zwierzęcia. To właśnie zęby, a właściwie ich starcie, rozstrzygają tę kwestię.

Sam wygląd poroża także zależy od wielu czynników. Należą do nich: dostępność pokarmu, kondycja i wiek zwierzęcia czy ewentualne uszkodzenia mechaniczne lub zmiany chorobowe. Cechy indywidualne zależą od jakości siedliska a jakość przekłada się na wygląd zwierzęcia. Czynniki te przeplatają się i wpływają na siebie nawzajem.

Wygląd parostków ma wpływ na odstrzał samców tzw. selekcyjnych. Odbiegają one swoim wyglądem od pewnego ustalonego wzorca poroża w danym wieku. Należą do nich jedno- czy wielotykowość, widoczne złamania odnóg, motylica (powoduje charakterystyczne zawinięcie parostków), perukarz (nadmierny rozrost scypułu w wyniku zaburzeń w gospodarce hormonalnej), szydlarz (mocne uwstecznienie odnóg z pozostawieniem głównej tyki). 

Scypuł – żywa tkanka powodująca wzrost poroża, wycierana przed rują, czyli okresem godowym.

Ocenę przeprowadza się po zakończeniu sezonu polowań na dany gatunek. Czyli jelenia i daniela ocenia się wiosną, a sarnę – jesienią.

Ocena parostków przyniosła pozytywne efekty. Jedynie w dwóch przypadkach stwierdzono nieprawidłowość odstrzału. Parostki kozłów (czyli rogaczy, samców sarny) pozyskiwano w 21 kołach łowieckich na terenie 27 obwodów.

O ostatniej ocenie parostków sarny czytaj tutaj, a poroży jeleni – tutaj.